nuda i obłuda

Trudno mi powiedzieć, że kiedykolwiek było lepiej, dlatego: Nigdy nie było lepiej niż teraz . Choć niektóre wydarzenia próbowały to zdanie złamać i prawie im się udało, to ja się go trzymam. A my zrobiliśmy coś fajnego i mega inspirującego. Uwielbiam to Pracowaliśmy nad tym kilka miesięcy, a 20 grudnia była premiera. Ja wróciłam do bloga trochę później, ale to tu zwyczajnie ma być; oto więc daję życie temu postowi. W tym miejscu jest zbyt wielu super ludzi, żebym była w nastroju je tak teraz zostawić. Dąbrowa Górnicza - to ,,brzydkie miasto'', ale tak między nami - piękne. Jeśli cię tu nie ma to słowa mogą się od ciebie odbić, tak bez wyrazu. Masz więc taki wybór - zaufać mi lub nie foto: Ania Cieplak . or SOUNDCLOUD Zawsze będę wam za to wdzięczna.

Wczoraj sama przyszła do mnie taka piosenka. Nie znałam jej. Włączyłam ją. Wysłuchałam do połowy i już dłużej nie musiałam... . . ,,Honestly this is one of the saddest and most beautiful songs that i’ve heard. I just love this kind of songs that from the outside look like they are happy or melancholic but if you are smart enough you see that they hold a deeper meaning. The tone and text really implies that author lost his hope for change of his current situation and tries to accept it. For me its the worst kind of sadness, when nothing changes and you know it never will, when you give up trying to be happy and accept that you never will. Its like trying to live without emotions.''

,,NOTATKI SAMOBÓJCY''    Byłam ciekawa, co znajdę w notatkach samobójcy, chociaż nie wiem, czego właściwie szukałam. Przez całą książkę czekałam na powód chęci popełnienia tego konkretnego samobójstwa. Autor pisze chyba o wszystkim, tylko nie o tym, czym miało być spowodowane.    Książka od samego początku mi się spodobała. Bohater opowiada o swoim pobycie w szpitalu psychiatrycznym, w którym ma spędzić następnych 45 dni... Każdy dzień to jeden rozdział. Polubiłam niekończące się ironiczne wyznania, pod którymi kryły się prawdziwie, nieironiczne problemy. Lubię też samego bohatera, mimo że nie często się z nim zgadzam. Ale jego postać chyba właśnie taka miała być. Nie od początku chciało mi się zaznaczać cytaty. Zajęłam się tym dopiero w drugiej połowie książki. Za jakiś czas, gdy treść mi się nieco zamgli, mogłabym przeczytać ją znowu i to dla samych wyrwanych z kontekstu kwestii.    Czyta się szybko, styl pisania jest przyjemny, a akcja dzieje się od zaraz. Mimo, że wpływają

Anula

Nocami panuje energia rozjuszona, niejasna potrzeba wyrażenia swoich wstrząsów. Tajemnicą nie jest, że czuć nienaturalność. Obecna niewygoda, choć tutaj odkryte zostały najlepsze zaplecza swobody. Chwilami można dostrzec kraty, zza których ślepo wychylają wzrok kolejne istnienia. A strażniczką czasoprzestrzeń. Czas i przestrzeń stukają w czoła, aby przypominać, że przemijanie trwa. Łączą ludzi, którzy są ze sobą połączeni, po to, żeby potem ich rozdzielać. Wszystko ostrzeliwane jest iluzjami, mającymi przysłonić zwykłą formalność czasu i ciche, prostolinijne, bezceremonialne rządy władzy najwyższej - nieludzkiej. Czuć tu więź z łóżkiem przyciągającym jakby w celu nakręcania pętli, tak jak w ciągle pracującej maszynie. Rozlegający się hałas, mimo że wciąż poszukujemy ciszy. Wskazówki na drodze to tylko opcje. Sama jestem opcją, ale sama jej nie wybrałam

   Matka natura postanowiła poróżnić świat i od tego się zaczęło. Myślę, że to nie była całkiem głupia decyzja. Jesteśmy przyzwyczajeni do tej rzeczywistości, jaką dostaliśmy i na szczęście nieustannie się z niej uczymy. To nieidealne życie przyczynia się do ciągłego rozwoju. Te wszystkie niedogodności są powodem powstawania wielu dzieł. A te wszystkie przykre wydarzenia, które przytrafiły się człowiekowi, nie nauczyłyby go tyle, ile już wie, jeśli nigdy nie miałyby miejsca. Czy rzeczywistość, w której sfera inności i jednakowości nie drażnią się, byłaby lepsza? Nie wiem jak wygląda lepsza rzeczywistość. Nie mówię, że tak jak jest, jest dobrze. Jednak uważam, że cenna jest dla człowieka szansa na wykreowanie siebie samego w towarzystwie właśnie takiej rzeczywistości - tej naszej. Nie wszyscy będą w niej zgodni, bo każdy wykreuje się inaczej. Dlatego inność ponadczasowo będzie drażnić jednakowość - mamy to we krwi.    Dobrym przykładem jest postać Jagny z Chłopów . Raczej trudno pomylić

,,ACH, KRZYWDZISZ LUDZI'' - INTERPRETACJA WIERSZA S. WYSPIAŃSKIEGO Czasem czegokolwiek się nie zrobi to i tak będzie to zrobione źle. Ale taka jest chyba natura człowieka? Ludzie zawsze robią coś nie tak. W wierszu S. Wyspiańskiego autor snuje refleksję nad poczynaniami człowieka, przy czym skupia się na tych złych. Podmiot liryczny wyraża o nim swoją opinię, zwracając przy tym uwagę na jego wady i popełniane błędy. Daje mu wskazówki, jak mógłby być lepszą istotą w obliczu Boga - Dopiero wtedy uzyskasz, coś żądał, gdy w czyny moje - ty nie będziesz wglądał.  Zresztą wydaje się, że to właśnie Bóg jest tutaj podmiotem lirycznym. Sądzę, że główną myślą utworu jest przyjmowanie z pokorą woli boskiej bez względu na to, jaka by ona nie była. Podmiot liryczny wydaje się być człowiekiem zawiedziony, więc decyduje się do niego zwrócić, upomnieć go... - Nie na to dałem ci talent, człowieku, byś krzywdę czynił, lecz byś krzywdę znosił. Mówi on do człowieka jako do wszystkich ludzi, któr